Ciekawość świata i potrzeba twórcza

Jesienią 2021 roku wysłałam swoje CV w odpowiedzi na jedną z propozycji pracy, a później przeszłam kilka rozmów z poczuciem, że naprawdę mnie tu chcecie (śmiech). Kolejne projekty pojawiały się w zawrotnym tempie, aż ostatecznie dostałam „tak” i powiedziałam „tak” dla projektu, w którym jestem.

Jestem Analityczką Biznesowo-Systemową, a że w moim projekcie ta rola jest dość szeroko zakrojona, to w ciągu dnia pracy, poza scrumowym Daily, dzieją się rzeczy różne: od pozyskiwania wymagań po techniczny opis kolejności wywołania interfejsów w rozwiązaniu. Są warsztaty z osobami, które mają używać projektowanych systemów i są źródłem szczegółowych wymagań, a że bankowość to miejsce, w którym produkt i technologia są obecnie nierozłączne, to jest to też możliwość poznania specyfiki branży i złożoności reguł biznesowych, które powstały na tym rynku.

W ostatnim czasie nie ma dnia, bym nie pracowała nad interaktywnymi niskopoziomowymi makietami rozwiązań, dzięki którym łatwiej wszystkim jest się rozeznać w tym, czy docelowe oprogramowanie zadziała w pożądany sposób i w pożądanych zakresach. Są rzecz jasna konsultacje biznesowe i techniczne: w zespole scrumowym, i szerzej; są rozważania haczące o architekturę rozwiązań. Jest też praca  dokumentacyjna: opis wymagań, modelowanie zmian oraz sporo zadań mocno technicznych: testowanie API,  wsparcie w testowaniu oprogramowania, wprowadzanie zmian no- i low-code’owych. Są też kolejne spotkania, wynikające ze stosowanej zwinnej metodologii.

Wszystko to wykonuję zdalnie, zza biurka w Toruniu, łącząc się z zespołem rozproszonym pomiędzy Katowice i okolice, Warszawę oraz Kraków. 

Och, rety! A ile mamy czasu w czasie tej rozmowy? No i na ile przyjeżdżacie do Torunia? (śmiech). Na pewno polecam przejść się ulicami starówki (szczególnie w okolicy Baja Pomorskiego w kierunku ulicy Ciasnej) oraz po dzielnicy, która jest niedaleko – Bydgoskiego Przedmieścia. Sprawdźcie, czy na przykład Centrum Sztuki Współczesnej nie organizuje oprowadzania tematycznego – to super fajny sposób poznawania miasta – śladami różnych kultur, zawodów, epok, mód architektonicznych. Można też szukać oprowadzań po prostu przez wydarzenia na Facebooku – nie tylko CSW je organizuje.

Koniecznie skosztujcie pierników, z tych z Kopernika. Warto spojrzeć na Toruń z góry, wchodząc na wieżę ratusza. Można też stamtąd spojrzeć w niebo, jak astronom Kopernik, ale polecam spojrzenie na nie w planetarium (bardzo wygodne fotele!) lub z obserwatorium w Piwnicach pod Toruniem – co roku w sierpniu można zwiedzić tamtejsze obserwatorium astronomiczne, posłuchać wykładów, spojrzeć przez teleskop i poleżeć, patrząc w niebo podczas obserwacji Perseidów. 

Jeśli zapragniecie zupełnie innych perspektyw, spójrzcie na Toruń z wody, płynąc „Katarzynką” na lewy brzeg Wisły, żeby podziwiać panoramę Torunia. Jeśli się Wam spodoba, zarezerwujcie rejs na wschód lub zachód słońca z Toruńskimi Flisakami. 

Jeżeli chcecie zażyć kultury, to warto spojrzeć także na to, co dzieje się w Dworze Artusa, w Teatrze im. Wilama Horzycy oraz w Jordankach, a także na program wystaw w Ratuszu Staromiejskim. Wiosną zapraszam na festiwale teatralne, latem na Koncerty pod gwiazdami, a jeśli ktoś chciałby zażyć nieco kultur minionych, to w Centrum Torunia jest Muzeum Etnograficzne, gdzie nie tylko można wejść do zabytkowego wiatraka, ale wziąć udział w warsztatach, np. białego śpiewu czy wyszywania makatek. 

No i koniecznie sprawdźcie toruńską kuchnię – znajdziecie coś dla siebie niezależnie od tego, czy jecie wegańsko, bezglutenowo, mięsnie. 

Jeśli ktoś potrzebuje obrazu zamiast 1000 słów, to prowadzę na Insta konto z ładnymi obrazkami z Torunia pod subtelną nazwą @it_is_a_beauty. To konto nie zawiera treści innych niż toruńskie, więc skromnie – polecam. 

Mam przywilej posiadania kilku urlopów! Niestety, nie mam patentu na rozciąganie czasu, są to wyjazdy na dłuższe weekendu lub na tydzień. Byłam w Czechach – podroż do Czech to moja coroczna podróż, w Berlinie, na weekend w Gdańsku, na weekend na Mazurach, na weekend na Pojezierzu Brodnickim. Planuję jeszcze wyjazd na Maltę i w Tatry. Szukam miejsc… no nie, tego nie da się wyjaśnić. 

Oj, zdecydowanie ciekawsze byłoby powiedzieć, jakie szczyty mnie pokonały! Ja mam lęk wysokości! Nauczyłam się już z pokorą zawracać, choć to trudne. Wędrujemy z mężem ostatnio po Tatrach Zachodnich, gdzie szczyty i doliny są przyjaźniejsze dla kogoś z moimi przypadłościami. Góry są dla mnie wyzwaniem, oswajam obawy i wystawiam kondycję na test, ale jednak bardziej lubię miasta, z których niedaleko do ładnej przyrody. 

Zapytam ponownie: czy naprawdę mamy tyle czasu? Malowanie (na koszulach/ceramice/płótnach/metodą pouringu), szkicowanie, grafika wektorowa (zrobiłam dobrych kilka plakatów na lokalne wydarzenia, zdobyłam jakieś wyróżnienie w konkursie, a kiedyś nawet prowadziłam warsztat z tego zakresu).

Gra na gitarze, szachy (brałam udział w jednym turnieju… międzynarodowym – Sachovy Vlak, czyli Szachowy Pociąg – polecam sprawdzenia, wystarczy znać ruchy i czerpać radość z gry i już jesteście gotowi do turnieju), nauka hiszpańskiego, nauka francuskiego, nauka norweskiego, poznawanie kultury żydowskiej (w tym gotowanie dań, nauka hebrajskiego w trakcie studiów podyplomowych z judaistyki, pieczenie chały, czytanie książek, festiwale i spacery śladami żydowskimi).

Czechofilia (nauka czeskiego, liczne po Czechach podróże, czytanie czeskiej prasy, słuchanie czeskiej muzyki, oglądanie czeskich filmów), śpiew (przez 2 lata uczyłam się w szkole muzycznej, a od dziecka – w szkole „śpiewu pod prysznicem”), poezja (pisanie, recytacja – te ostatnie do dziś można od czasu do czasu obserwować w Toruniu), proza (odkąd mam lat 7, noszę się z zamiarem napisania książki; kilka dzieł już powstało, ale czuję, że najlepsze dopiero przede mną), dramat i teatr (projektowałam kostiumy, malowałam scenografię, pisałam, reżyserowałam, grałam, w szczególności w czasach studenckich, a później chodziłam do teatru z dużą pasją i regularnością), joga (w tym aerial joga, czyli joga w hamakach oraz joga… twarzy).

Pływanie, stolarka, escape-roomy, front-end (prowadziłam bloga jako nastolatka i tam, z potrzeby ładnych szablonów, dotknęłam htmla i cssa, aż w minionym roku skończyłam studia podyplomowe z front-endu). Próbowałam też produkcji własnych perfum i układania puzzli, interesowałam się talentami Gallupa i efektywnością osobistą (wiwat indywidualistyczne amerykańskie poradniki, które opowiadają kolejną wersję sukcesu od pucybuta do milionera), lubię fotografować.

Wreszcie, mam na koncie świetną przygodę w postaci bycia badaczką społeczną – w trakcie studiów doktoranckich z socjologii cieszyłam się możliwością prowadzenia wywiadów, etnografii, netnografii, desk researchu, wywiadów zogniskowanych oraz używania metod wizualnych do badania kultury i uczestnictwa w kulturze w Polsce, co, przekładając na język codzienny oznaczało, że byłam w ciekawych miejscach, mogłam zajrzeć na kulisy (dosłownie i w przenośni), zadać wiele pytań, poznać interesujących ludzi i jeszcze to wszystko przeprowadzić z poczuciem celu. 

Jak nietrudno się domyślić, żadna z tych pasji nie jest supergłęboka, no bo też i w kwestii hobby nie udało mi się znaleźć wehikułu czasu i skacząc po różnych fajnych rzeczach, tracę szansę na chociaż cień eksperckości. Długo żałowałam, że nie mam jednej „porządnej” pasji; powoli się godzę z tą eklektycznością. Na pewno stała jest potrzeba twórcza (materia jest rzeczą wtórną). 

Raczej powiedziałabym, że przydaje się ciekawość świata i wola jego lepszego rozumienia i wytworzenia w nim czegoś nowego, które stoją za takim dzikim próbowaniem. Organizacje i potrzeby, które zaspokajają to ciekawe światy – poznawanie ich struktur, rządzących nimi reguł, kultur organizacyjnych, produktów, wreszcie klientów, dla których działają i przetwarzanie ich tak, by działy lepiej, prościej – te rzeczy ciekawość i chęć wytwarzania czegoś bardzo wspierają.